Hike...

Zo, ik heb het overleefd! Mijn aller eerste hike-tocht. Ik had van te voren al spijt dat ik JA had gezegd. Want het zou niet zomaar even een leuk rondje wandelen worden, nee joh, laten we een fucking grote bachpack meenemen, met daarin onze tent, slaapzak, zo een lekker comfortable matje en alle andere teringzooi, en laten we een nachtje kamperen, om de volgende dag weer berg opwaarts met alle troep terug te gaan! En daar kwam bij dat ik de dag ervoor iets te lang in de kroeg had gezeten…En ook dat ik met Roni (meisje van mn stage) en Russ (haar vriend) zou gaan, en die zijn echt een en al spier en die doen dit toch wel ietsjes vaker dan dat ik het doe (nooit dus). Dus ik zag mezelf al onderaan de berg staan ploeteren, terwijl zij al lang en breed op de top stonden. En na mijn JA moest ik ook nog aan mijn ‘hike’-tocht in Duitsland denken waar toch wel enige G*DV*RS zijn gevallen...
Maar uiteindelijk viel alles mee. Heb er zelfs een soort van genoten! Op vrijdag avond gingen we met de auto naar Tidal River, de start van de tocht en daar een nachtje gekampeeerd. Op de camping krioelde het van de beesten (wombats, possems, koala’s en dikke duizendpoten). En pardoes waren we (ik dus...) na een paar biertjes vergeten de deur van de auto dicht te doen, en zat er om half 3 ’s nachts een dikke vette wombat in de auto die aan het genieten was van al ons eten voor de hike...Nadat onze held Russ een aantal keren ‘foei’ had geroepen, nam Roni maar de leiding en heeft met een stok de wombat weggemept.
De volgende dag de backpacks geladen en begonnen met de toch bergafwaarts. De tocht ging van de ene kant, dwars door het regenwoud naar de andere kant van het schiereiland Wilsons Prom. Om daar op een afgelegen idyllisch strand een nachtje te slapen. Onderweg nog even een aanval van de welbekende wit-staart-spin overleefd en een boos baby-schorpioentje gespot. En toen dus de volgende dag weer de berg op, met overal pijn! Maar het ging allemaal nog in een best redelijk tempo, om na 4 uur weer bij de auto aan te komen en terug naar Melbourne te rijden. Kortom de hike-tocht is wel goed bevallen, heb het volgens mij ook wel aardig gedaan, dus misschien (wie weet) ga ik er nog wel eentje doen! Ooit...